دختری در شنزار

درسرای وطنم.مرزدانستنهاوندانستنها.شگفتی ست که وامیدارد.انسان را.بشناساندهرچه.که دل انگیز کندهستی را.بشکافد قفس تنگ ندانستن را.فصل فصل قلم دفترها.حجم سنگین نگاهی در هم.وسوالی که جوابش دوقدم مانده به راه.کیست تا بردارد،قدمی.وقلم را به تماشاخواند.عکس عکس،نفس دوربینها.نگذاردکه برعکس شود.حق هر انسانی.که نداردپناهی جز حق.ما ومن مسئولیم.باهمین دستانی که دعا میخوانیم.عهد بندیم.به زیبایی یک عکس به تصویر کش دختری در شنزار...

پس ازلرزاندن ارابه های تق لق تاریخ کسی بیدارمیگرداند  .لبیک هزاران خسته ازبیداد ودست ناکسان برخون انسانیت آغشته تداوم دارد این جنجال... خیال پنجره آلوده میگردد زیادازخون... واسلام آبیاری میشود ازبیرق مجنون ومی آیدخمینی ازخمین اکنون... ایمان آن درخت قدکشیده وتنومند ضامن هیبت وسبزی درخت.نام امام که چه میداند عشق،کارها میسازد ...دهه فجرکجاست، دهه فجرمراخاطره هاست گرچه آن دورانها، من نبودم اصلا فجروپی دختری در شنزار...

دیشب دوباره شهادت تورا ازمیان سایه ابرهای خسته ذهن عاشقانه مرورکردم وقتی روضه توازبام مسجدمحله مان فدکیان را به تصویرمیکشید تماعرض من تاریخ را شبهاوخاطره های غم انگیز دلم گرفت دوباره وقتی میان پهلوی تو محسن خدارازمزمه می کرد شب های زمزمه  در چاه دوباره سرزد دل علی  برای توو گریه های یتیمان میان قوم بی رحم پرزد نگران نبودی ازرفتن که ازرسیدن به نورواهمه ای نبود تنهاغم توگریه ها وتنهایی علی دنیا قفس دختری در شنزار...